დევიდ ლინჩის ძალიან პირადი მონოლოგი: იდეალურ ბავშვობაზე, მშფოთვარე სტუდენტობასა და საკუთარი თავის ძიებაზე ხელოვნებაში. იგი აღწერს სურათებს , რომლებიც ისე იშლება, როგორც კადრები მის ფილმებში. გიჟური ჩრდილები და საოცრად ადამიანური გამოსახულებები ჩნდებიან და იკარგებიან, აღიბეჭდებიან მხატვრის, მუსიკოსისა და ყველაზე იდუმალი რეჟისორის წარმოსახვაში...
